Cupcake
DCU (Comics) and Batman
— Joker / Batman —
Summary : ของขวัญไม่เป็นเพียงการแสดง แต่ยังเป็นขนมชิ้นหนึ่ง
Warning : Possessive thought?, Toxic Relationship
โศกนาฏกรรมเหมือนเปลวเพลิงลุกโชนยามค่ำคืน เป็นพลุไฟสว่างดังกึกก้องไกลกว่าตาเห็น เรื่องเลวร้ายสิงสู่ผ่านอารมณ์และสำนึก เดินทางไกลกว่าประสบการณ์หรือความเข้าใจ ยิ่งประหลาดผิดวิสัย ยิ่งถลำฝังแน่นลึก
ชาวก็อทแธมเรียกเกมของคุณว่าโศกนาฏกรรม และคุณโน้มตัวรับอย่างนักแสดงบนเวทีแสดงความเคารพผู้ชมหลังเสียงปรบมือ หลังกรีดรีดเสียงหัวเราะผ่านดวงตาเบิกโพลงของเหยื่อ หรือหลังเสียงกัมปนาทคละเถ้าถ่านกับเนื้อไหม้
ท่วงทำนองแหลมสูงทั้งหลายทำให้ใจของคุณเบิกบานและเปี่ยมชีวิตชีวาอย่างที่สุด คุณจึงเต็มใจอย่างยิ่งหากผู้คนจะจดจำคุณในด้านนี้ ด้านของผู้รักความหฤหรรษ์อย่างไร้สติสำนึก
แต่บางเวลา คุณก็ไม่ปฏิเสธว่าต้องการจะถูกมองในด้านอื่น
เพราะใครเล่าจะมีเพียงด้านเดียวในตัวตน คุณเองก็มีด้านของความอ่อนละมุนซุกซ่อนอยู่เช่นกัน ทว่ามีเพียงคนเดียวที่คุณปรารถนาจะเผยให้เห็นถึงราก
ดังนั้น คุณจึงยื่นขนมหวานสีสันสดใสให้เขา “รับไปสิ แบทแมน”
เขายืนนิ่งไม่ขยับ คล้ายรูปปั้นที่ประดับเหนืออาคารเก่าแก่ของเมือง เฝ้ามองอย่างเงียบงัน แทบจะกลืนเป็นหนึ่งกับความมืด สายตาที่กลบทับด้วยแสงขาวดูราวกับตาปีศาจ แต่คุณรับรู้ความนึกคิดได้จากท่าทาง จากวิธีไหวไหล่ จากลมหายใจเข้าออก รายละเอียดแม้เพียงเล็กน้อยแค่ไหนก็ถูกคุณสะกดกลืนหมดสิ้น
เขามองคัพเค้กในมือคุณอย่างระแวงสงสัย
“ถ้านายไม่รับไป ฉันจะกดตัวจุดระเบิดนะ” คุณกดดัน รอยยิ้มฉีกกว้าง
เสียงสั่นสะอื้นดังขึ้นทันควันราวกับจะยืนยันคำพูด บรรดาตัวประกันนั่งกับพื้น มือเท้ามัดคล้องกันด้วยสายไฟนีออนหลากสี คล้ายของขวัญวันเทศกาลที่แทนจะมอบสุขกลับสำแดงแต่ความหวั่นผวา ที่สุดปลายของสายไฟต่อไปถึงห่อระเบิดกับนาฬิกาที่หน้าปัดยังหยุดนิ่ง
บนตึกร้างไร้แสง ใต้ท้องฟ้าคืนเดือนดับ ไฟสีรุ้งกะพริบวิบวับอย่างรอคอย
แบทแมนยังไม่ยอมเคลื่อนไหว “ถ้าฉันรับมันมา นายต้องปล่อยตัวพวกเขา”
“แน่นอน ถ้านายทานขนมที่ฉันทำให้ก็ถือว่าฉันก็ไม่มีธุระอะไรกับหนู ๆ พวกนี้แล้ว”
“จะไม่มีการตามรอยทีหลัง และพวกเขากลับลงไปได้โดยไม่มีรอยขีดข่วน” เขาพูดต่ออย่างรู้ทัน
คุณทาบมือขวาบนตำแหน่งหัวใจ ยื่นคัพเค้กให้จากมือซ้าย ม่านตาขยายกว้าง ปากกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบาแต่หนักแน่น “ฉันสัญญา”
หากเป็นคนอื่นจะทำอย่างไรในสถานการณ์เช่นนี้
รับขนมหวานและกัดกินอย่างว่าง่าย ยินยอมเชื่อคำสัญญาที่ได้มา
หรือจะปฏิเสธ และตอบโต้ด้วยความรุนแรง
สองทางเลือกปรากฏชัดต่อหน้า แต่ภายใต้กฎของโลกไร้ขื่อแปย่อมมีข้อยกเว้น
คุณมองแบทแมนก้าวเข้าหา อดยิ้มไม่ได้เมื่อสบสายตาระแวดระวังหลังหน้ากาก เขาไม่ได้หวาดกลัว แต่เขากำลังสงสัย ฟันเฟืองหมุนถี่รอบเพื่อหาเล่ห์กลหลังการกระทำ
ไม่เชื่องช้า ไม่เร่งรีบ เสียงทุบในอกของคุณดังเท่าฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาจนรู้สึกถึงความอบอุ่นใต้ผ้าคลุม
เขาเอื้อมมือ คุณชักกลับ
แบทแมนหรี่ตา “โจ๊กเกอร์”
คุณยิ้มรับคำเตือนแล้วมอบของให้อย่างจำนนเมื่อได้ยลสิ่งที่ปรารถนา
เขามองกลับโดยไม่ละสายตา ก่อนเลื่อนลงมาจับจ้องสิ่งของในมือ คัพเค้กสีสันสดใส เนื้อแป้งสีขาว ระบายด้วยครีมสีเขียวสด โรยกลบด้วยเม็ดน้ำตาลหลากสี
“ไม่ลองชิมเหรอ แบทซี่”
ดวงตานั้นตวัดกลับมามองคุณ
แบทแมนบีบเค้กชิ้นเล็กจนแหลกเละคามือ
คุณตีหน้าเศร้า “นั่น...ทำร้ายจิตใจกันเกินไปหน่อยไหม”
“งั้นเหรอ” เขาคลายมือออก กลิ่นหอมหวานกำจายในอากาศ เศษขนมปังร่วงหล่นลงพื้น ปรากฏให้เห็นสิ่งที่ซุกซ่อนไว้
รีโมทจุดระเบิด
คุณส่งสายตาตัดพ้อ ขัดแย้งกับริมฝีปากที่ไม่อาจฉีกยิ้มกว้างไปมากกว่านี้ “อย่างน้อยก็น่าจะชิมสักคำเพื่อรักษาน้ำใจสักนิดนะ คัพเค้ก”
โทสะแผ่สยายเหมือนเงาดำ เขากดปุ่มยกเลิกคำสั่งแรงกว่าที่จำเป็น เสียงปลดล็อกดังกริ๊ก ตัวประกันแกะสายไฟออกจากตัวก่อนทยอยลุกขึ้นยืนทั้งขาสั่นเทา ละล้าละลังราวกับชั่งใจ จนสุดท้ายก็พ่ายแพ้แก่ความกลัวแล้ววิ่งหายไปในความมืดโดยไร้คำร่ำลา
เสียมารยาท คุณควรจะสั่งสอนพวกมัน แต่คุณให้คำสัญญาแล้ว และคุณก็ตั้งใจจะรักษาไว้
คุณเหลียวกลับมายังคนข้างตัว “ทำไมถึงไม่กินล่ะ แบทซี่”
“ไม่หิว” เขาตอบน้อยคำตามนิสัย น้ำเสียงทุ้มเบายังไม่คลายจากอารมณ์โกรธ ขณะที่ดวงตาปรายมองอย่างเฉยชา “และไม่อยากกรอกพิษใส่ตัว”
คุณแสยะยิ้ม เสียงหัวเราะกลั้วในลำคอก่อนเริ่มแผดออกเหมือนมือปลายแหลมฉีกร่างจากกล่องเสียง ความรู้สึกสนุกท่วมท้นจนแทบไม่ทันตั้งรับการคว้าจับจากแบทแมน
เหตุใดจึงรู้สึกสนุกขนาดนี้ เพราะอะไรเขาถึงทำให้คุณรู้สึกได้ถึงเพียงนี้
ภายใต้กฎของโลกไร้ขื่อแปมีข้อยกเว้น และเขาคือข้อยกเว้นของคุณเสมอ
คนเดียวที่ไล่ตามทัน เพียงคนเดียวที่มองทะลุถึงความนัย
คนเดียวที่คุณยินยอมให้เห็นถึงแก่นลึกสุดของตัวตน ทั้งปรารถนาจะสัมผัสชิดใกล้ กระหายอยากที่จะไขว่คว้าไปให้ถึง เพื่อที่จะฉุดกระชากลงมาให้อยู่เคียงกัน เพื่อที่จะอ้าแขนรับยามร่วงหล่น คนที่เป็นทั้งความแข็งแกร่งและจุดอ่อนร้ายแรงที่สุด
ยิ่งเคลื่อนตัวเข้าหา ยิ่งถลาจมลึก
“ฉันให้สิ่งที่ต้องการแล้วนะ หวานใจ” ใบมีดแหลมคมเผยออกจากแขนเสื้อ โลหะต้องแสงสะท้อนวาววับ “แล้วนายจะให้อะไรเป็นการตอบแทน แบทแมน?”
โลกของคุณหมุนล้อมรอบตัวเขา
ฉะนั้นจะผิดอะไรหากยอมใจอ่อนสักครั้ง ปรนเปรอให้ถึงฝัน ก่อนฉกชิงโอกาสที่ล้ำค่ากว่ามาไว้ในกำมือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น