วันพฤหัสบดีที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2565

[ASOIAF] The Long Night (Night King/Jon Snow)


The Long Night

A Song of Ice and Fire

— The Night King / Jon Snow —

Warning : Spoiler Alert for season 6 of HBO series, Mention of Death, Resurrection, Implied Non-con.

Summary : หลังฤดูร้อนอันยาวนาน กลับมาเกิดใหม่ท่ามกลางควันและเกลือ แต่บุรุษแห่งพันธสัญญาผู้นี้ไม่มีกลิ่นของสิ่งเหล่านั้น





หลังฤดูร้อนอันยาวนาน กลับมาเกิดใหม่ท่ามกลางควันและเกลือ แต่บุรุษแห่งพันธสัญญาผู้นี้ไม่มีกลิ่นของสิ่งเหล่านั้น 

เขาไม่ใช่เปลวเพลิงแผดเผา ทั้งยังไม่ใช่บุตรของคิมหันตกาล เทพแห่งแสงไม่เคยสาดส่องลงมาที่เขา สะเก็ดไฟและกลิ่นแมกไม้ไม่เคยชี้นำทาง เด็กชายมีอัคคีในโลหิต แต่อาศัยใต้ร่มเงาต้นเวียร์วู้ด มันปั้นแต่งเขาให้เป็นสุนัขป่ามากกว่าสัตว์ร้ายที่มีลมหายใจเป็นไฟ แม้แต่ชื่อที่ได้ยินมายังเป็นชื่อของฤดูหนาว เป็นของเจ้า และเมื่อเขาสังหารแม่ทัพของเจ้าด้วยดาบผลึกมังกร สงครามจึงทวีความเย็นยะเยือก 

พายุหิมะบาดโหม ทุกชีวิตที่เจ้าก้าวผ่านจะต้องตาย เหตุผลในการลงใต้ไม่ได้มีหนึ่งเดียวอีกต่อไป

ที่ฮาร์ดโฮมเจ้าเห็นความกลัวในดวงตาของเขา และเจ้ารู้ว่าความหนาวจะไปเยือนเขาในความฝัน สายน้ำอาจขวางกั้นไม่ให้ทันได้แตะต้อง แต่อำนาจที่เจ้าสำแดงจะหลอกหลอนทุกนิทรา เหมันต์ไร้ความรู้สึก แต่อารมณ์หฤโหดกลับกลั่นอยู่ในกาย ดวงตาของจอน สโนว์ มิได้มีเพียงความกลัวแต่รวมถึงการท้าทาย หมาป่าหนุ่มไม่ยอมตกเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ตลอดกาล และเจ้ายินดีที่เป็นเช่นนั้น ไม่ว่าอย่างไรฤดูหนาวก็จะตามไปถึงสุดขอบทวีป เมื่อนั้นเชลยสงครามก็จะยิ่งเลิศล้ำ ยามกระเสือกกระสนเอาตัวรอดจากน้ำแข็งที่ค่อย ๆ กัดรัด ยามได้จ้องมองนัยน์ตาแปรเปลี่ยนเป็นสีฟ้าเข้มไร้ชีวิตจิตใจ 

เจ้านิมิตถึงโอกาสนั้นนับครั้งไม่ถ้วน และมันก็มาถึงเมื่อมีมนุษย์ที่โง่เง่าพอจะผลักไสความหวังสุดท้ายให้เผชิญพหุพักตรเทพก่อนเวลาสมควร

ผ่านดินแดนรกร้างสีขาวสุดสายตาจนถึงผากำแพง อำนาจของเจ้าเดินทางพร้อมเกล็ดหิมะ ร่างของจอน สโนว์ นอนแน่นิ่ง วิญญาณดำดิ่งลงไปในอนธกาลว่างเปล่า เจ้าเห็นสตรีชุดแดงกระซิบคำบูชาทวยเทพหนึ่งเดียวของนางอย่างสิ้นหวัง และนางหันหลังเมื่อเห็นว่าคำวิงวอนไม่ได้รับคำตอบ เพราะไม่มีอำนาจใดสัมฤทธิ์ในแดนเหนือนอกจากจุมพิตมรณะ ที่แห่งนี้เจ้าคือเทพเพียงหนึ่งเดียวและความตายคือเครื่องบูชา พวกมันยื่นเสนอผู้อยู่ในคำทำนายโดยหารู้ไม่ว่าเจ้าสามารถทำสิ่งใดต่อเขาได้บ้าง เจ้าสามารถฉุดลากเขาให้เกลือกกลิ้งลงจุดต่ำสุดของนรก ปลดเปลือยเกียรติที่เขายึดถือกว่าสิ่งใด ทำให้เจ้าชายมีค่าไม่มากไปกว่าของเล่นกระทั่งฤดูใบไม้ผลิย้อนกลับมา 

เจ้าเกือบจะรู้สึกโศกาเพื่อเขา ในโลกนี้ฤดูหนาวยาวนานชั่วชีวิต

ความเย็นแตะไล่จากปลายเท้า ค่อย ๆ เกี่ยวเกาะบนผิวเนื้อ เจ้าละเลียดชีวิตอันแห้งผากอย่างเชื่องช้า ปรารถนาจะชื่นชมพันธสัญญานี้ไว้ในโลงน้ำแข็ง ฝังเขาใต้ความหนาวเย็นที่จะไม่มีชีวิตใดได้หยิบยลหรือเอื้อมถึง เขาถูกพรากลมหายใจโดยไม่ยินยอม เป็นเจ้าที่เป่ารดลมเหมันต์คืนสนองอย่างไม่รั้งรอคำอนุญาต มีหลายสิ่งที่เลวร้ายกว่าการดับสูญ ริมฝีปากแนบจูบสัญญาการเข่นฆ่าที่กำลังมาถึง อ้อมแขนของฤดูหนาวตระกองกอด ประกาศเช่นเสียงพายุว่าจะไม่มีวันละมือเพื่อให้ได้ครอบครอง แช่แข็งทั้งร่างของเขาไว้ ตีตราให้ผู้ใดก็ตามที่ต้องการแย่งชิงเห็นศัตรูที่จำต้องเผชิญ 

เจ้าแทบจะขยับยิ้มเย็นเยียบเมื่อสัมผัสไอร้อนที่ลามเลียจากอกซ้ายของเขา หัวใจแผดเผาในเปลวเพลิงคือหัวใจที่ต้องได้มา สิ่งที่เจ้าทำลงไป การกระทำต่ำทรามที่บิดเบือนความศักดิ์สิทธิ์ของคำพยากรณ์ การกลับมาเกิดใหม่ท่ามกลางไอของไฟกับน้ำแข็งและรอยราคะเสมือนเจ้ากำลังหัวเราะเยาะต่อหน้าทวยเทพทุกองค์ แสดงความหยาบช้าให้พวกเขาประจักษ์ต่อสายตา

ผู้นำแสงสว่างในพันธสัญญาที่พวกเขาบรรจงอุ้มชู บัดนี้เขาเป็นของเจ้าแล้ว

ห่างออกไปเหนือกำแพงและแดนรกร้าง เจ้าลืมตา ภาพดอกไม้สีน้ำเงินที่เติบโตออกมาจากรอยแยกเล็ก ๆ บนกำแพงน้ำแข็งค้างอยู่ในความฝัน ในที่แห่งนั้นมันกำลังเติมเต็มสายลมด้วยรสละมุนหวาน ขณะที่ดวงตาอีกคู่หนึ่งลืมขึ้น ก่อนสูดลมหายใจเฮือกดังทารกแรกออกจากครรภ์มารดา


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น