Wagokoro Azuki
Jujutsu Kaisen
— Sukuna / Itadori Yuji —
Warning : n/a
Summary : โนบาระทำเสียงฮึดฮัด “ไม่รู้เหรอว่าวันนี้วันอะไร” เธอแนบหลังมือกับหน้าผากทันทีที่ถามจบ “ต้องไม่รู้อยู่แล้วสินะ พวกนายคงไม่รู้หรอก”
Note : Pocky Day Theme
เสียงฮัมในลำคอดังมาก่อนตัว ยูจิเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอมือถือ มองเพื่อนร่วมชั้นหญิงเพียงหนึ่งเดียวเดินสลับกระโดดอย่างอารมณ์ดีมาทางที่เมงุมิกับเขานั่งอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ อากาศช่วงฤดูใบไม้ร่วงไม่ร้อนและไม่เย็น หากช่วงบ่ายไม่มีคาบเรียนและไม่มีอะไรทำเป็นพิเศษ พวกเขาสามคนก็มักจะมานั่งจับเจ่าอยู่ในสวน
“ถืออะไรมาเยอะแยะเลย”
โนบาระไม่ได้มาตัวเปล่า สองมือยังถือถุงกระดาษหลากสีหลายใบ ยูจิจึงกล่าวทัก นอกจากด้วยความสงสัยแล้วยังด้วยความเข้าใจว่าเพื่อนคนข้าง ๆ คงไม่ปริปากถามก่อนแน่
แทนคำพูด โนบาระยื่นถุงมาให้เขาดู ยูจิโน้มตัวมอง “ป๊อกกี้?” ก่อนเงยหน้า “เธอชอบกินป๊อกกี้อย่างนั้นเหรอเนี่ย”
ในถุงเต็มไปด้วยกล่องป๊อกกี้ มีไม่น้อยเลยเป็นรสชาติที่ยูจิไม่เคยทานมาก่อน บางกล่องไม่เคยเห็นในร้านสะดวกซื้อทั่วไปเลยด้วย
โนบาระทำเสียงฮึดฮัด “ไม่รู้เหรอว่าวันนี้วันอะไร” เธอแนบหลังมือกับหน้าผากทันทีที่ถามจบ “ต้องไม่รู้อยู่แล้วสินะ พวกนายคงไม่รู้หรอก”
“ไม่รู้อะไร วันนี้มีอะไรพิเศษงั้นเหรอ”
“ป๊อกกี้เดย์ไง!” โนบาระร้อง ก่อนทำหน้าหมดอาลัย “วันฉลองของคนโสด วันแห่งความโสดสำหรับคนไร้คู่ครองและความหวาน” เด็กสาวแกะป๊อกกี้กล่องหนึ่งแล้วหยิบมากัดเสียงดังชัด
ยูจิเอื้อมมือไปหยิบมากินบ้างเมื่อโนบาระหันปากกล่องมาทางเขา ไม่วายหยิบเผื่อให้เมงุมิที่นั่งฟังเงียบ ๆ รสชาติแปลกใหม่และอร่อยไม่เบา “รสองุ่นเหรอ”
“มีรสอื่นด้วย” โนบาระคุ้ยถุง ปากกัดขนมค้างไว้ “เลือกไปสิ ที่ร้านแถมมาเสียเยอะเลย ฉันคนเดียวคงกินไม่หมด”
“ขอบใจนะ” ยูจิรับถุงใบหนึ่งมาวางบนตักแล้วหยิบแต่ละกล่องขึ้นมาเลือกดู
มีรสชาติน่าลองเยอะไปหมด เขาเลือกไม่ถูก ตัดสินใจว่าหยิบสุ่ม ๆ ขึ้นมาคงไม่เป็นไร อย่างไรเขาก็ไม่ใช่คนช่างเลือกรสชาติอยู่แล้ว และโนบาระกับเมงุมิก็คงแบ่งของตัวเองให้ชิมด้วย
ทว่าขณะกำลังหยิบกล่องสีเขียวอ่อนที่น่าจะเป็นรสเมลอนขึ้นมา ความรู้สึกแปลก ๆ ก็ตื่นวาบขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ยูจิชะงัก กะพริบตามองกล่องป๊อกกี้ในมือ พยายามจับความรู้สึกนั้นแล้วเกลามันออกทีละนิด
ไม่ใช่ความรู้สึกที่เกิดจากปฏิกิริยาทางร่างกาย ร่างกายของเขาปกติดี ไม่ใช่ความรู้สึกชั่ววูบจากเขาเอง เขาไม่ได้กำลังโกรธใคร ไม่ได้มีใครทำให้เขารู้สึกไม่สบอารมณ์ อันที่จริงแล้วการจะทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างแท้จริงเกิดขั้นได้ยากเสียด้วยซ้ำ สิ่งที่อธิบายไม่ถูกนี้คล้ายว่าจะมาจากแหล่งอื่น
ยูจิแหงนคอ มองกิ่งก้านไม้ไหวเบา ๆ ตามลม คำตอบกระจ่างขึ้นเหมือนเมฆลอยลมถอยให้สีครามบนท้องฟ้าแผ่กว้างขึ้น
อะไรก็ตามที่ข้องเกี่ยวกับเขาแล้วหาคำอธิบายไม่ได้ มักมาจากเรื่องเดียว
สุคุนะ
ความนึกสนเท่ห์ทำให้ยูจิปล่อยกล่องป๊อกกี้ลงในถุงตามเดิม แล้วเปลี่ยนทิศทางไปอีกกล่องที่มีสีและรูปข้างกล่องคล้ายกับที่โนบาระถืออยู่ รสองุ่น
ความไม่พึงใจเบาบางเหมือนควันธูป แต่ใครกันจะเดาไม่ออกหากสูดได้กลิ่นที่หม่นและแห้งเช่นนี้
“เลือกอะไรนานนักหนา” โนบาระขมวดคิ้วถามระหว่างที่รับอีกถุงคืนจากเมงุมิ เมงุมิถือป๊อกกี้แล้วสองกล่อง และกำลังมองมาทางเขาอย่างไร้อารมณ์
“เดี๋ยวแบ่งให้ชิม” เมงุมิบอก
“ได้ลองรสแปลก ๆ ทั้งทีนี่นา” ยูจิตบบ่าคนข้าง ๆ แทนคำขอบคุณพร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้โนบาระ และได้รับการกลอกตาตอบ
“ต้องมาแบ่งกินกันเองอย่างนี้แทนที่จะได้กัดป๊อกกี้คนละข้างกับคนรัก ดูแล้วน่าหดหู่ชะมัด”
“เป็นวันคนโสดไม่ใช่เหรอ แบบนี้ก็ถูกแล้วนี่”
โนบาระกำหมัด “ถึงจะบอกว่าโสดก็เถอะ แต่วันที่สิบเอ็ดเดือนสิบเอ็ด เลขหนึ่งคู่กันสองตัวยังไงก็ถือว่าเป็นคู่ไม่ใช่เหรอ สุดท้ายก็แค่หลอกเอาใจคนโสดเพื่อให้ขายขนมได้เท่านั้นแหละ”
ยูจิหัวเราะ “นั่นสินะ”
“รีบเลือกเร็วสิ ฉันจะได้เอาที่เหลือไปเก็บที่ห้อง” โนบาระเร่ง
“อืม เอารสไหนดีนะ” ยูจิก้มมองอีกครั้งพลางจับคางตัวเอง
“นายไม่ได้ชอบรสช็อกโกแลตเหรอ” เมงุมิพูด อีกฝ่ายคงนึกถึงวันที่พวกเขาไปเที่ยวเล่นในเมือง ที่คาเฟ่ยูจิสั่งแต่ขนมกับเครื่องดื่มรสช็อกโกแลต
“ที่จริงก็ชอบกินหมดนะ ถ้าอร่อย”
“ไม่แปลกใจเลย” โนบาระกล่าวเสียงเรียบ
ยูจิขยับมือไล่ไปตามชื่อรสชาติบนกล่อง ตั้งสมาธิไปที่เสียงในหัว เหมือนการหมุนวิทยุหาสัญญาณคลื่นที่เหมาะสมอย่างไรอย่างนั้น ค่อย ๆ ขยับจนกว่าเสียงซ่าจะหายไปและกลายเป็นท่วงทำนองใสชัด
มือของเขาหยุดลงเมื่อจับได้ว่าอารมณ์ขมวดยุ่งยากคลายลง ยูจิหยิบกล่องสีม่วงขึ้นมา
“เอาอันนี้แหละ”
“เลือกได้ซะทีนะ” โนบาระเอียงคอ “แค่อันเดียวเหรอ”
“อันเดียวก็พอ” ยูจิยิ้มยิงฟัน
เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษต่อขนมชนิดนี้ แต่เขาไม่เคยเกี่ยงน้ำใจหรือลังเลต่อการโอนอ่อนตามใครสักคนที่คล้ายว่าอยากลิ้มลองป๊อกกี้รสถั่วแดงบด
ฉีกซองออกแล้วกัดคำหนึ่ง รสหวานแต่ไม่บาดลิ้น กลิ่นหอมอวลด้วยแป้งละลายในปาก
ความรู้สึกสุขซ่านเช่นการได้ดื่มกินรสชาติที่โปรดปรานแผ่ในอก
แต่ความรู้สึกนั้นไม่ได้เป็นของยูจิ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น