Tooth Fairy
DCU (Comics), Batman, and Suicide Squad (2016)
— Joker / Batman —
Warning : Graphic Depictions Of Violence, Minor Character Death
Summary : นางฟ้าฟันของก็อทแธมมีเสียงหัวเราะคล้ายฝนกระหน่ำย่ำเมือง
แบทแมนมองร่างที่นอนแน่นิ่ง เปียกปอนภายใต้สายฝนด้วยความรู้สึกดังเลือดเนื้อในตัวถูกสูบออกจนแห้งเหือด ละลายไปกับหยดน้ำ ย้อมเป็นสีแดงฉานเจิ่งนองเต็มพื้น
ความตะลึงงันนี้ไม่ใช่แค่ปวดร้าวแสนสาหัส แต่คือความโรยราที่ก่อตัวเป็นรูปทรงกลวงว่างภายในกายเนื้อ ความคิดที่เคยโลดแล่นรวดเร็วเสมอมาเหมือนถูกกระชากดึงให้หยุดนิ่งกะทันหัน ศีรษะมึนงง เข่าสองข้างอ่อนพับล้มลง ริมฝีปากเผยออ้าแต่ไร้เสียงใดหลุดรอด
“เป็นอะไรไป แบท”
น้ำเสียงเฉียบหวานดังข้างหู ร่างในชุดสีม่วงประหลาดตาอ้อมตัวชะโงกเข้าหา ทำราวกับเป็นคนสนิทที่เอ่ยถามด้วยความห่วงใย
“ตกใจอะไร”
ร่างหนึ่งนอนแน่นิ่งบนถนนของก็อทแธม ซีดเซียว เย็นชืด และไร้ชีวิตอยู่ต่อหน้าผู้ที่ควรปกป้องไม่ให้ลมหายใจกับแรงกระเพื่อมในอกหลุดลอยไป
แบทแมนมาไม่ทันเวลา
“นายมาช้าไปหน่อยนะ เลยไม่ได้เห็นทีเด็ดของฉัน”
มือกำแน่น ริมฝีปากเม้มเข้าหากันจนไร้สีเลือด แบทแมนจ้องสภาพชุดเกราะที่ยับเยิน รอยสเปรย์สีเหลืองขีดเป็นถ้อยคำเย้ยหยัน และใบหน้าใต้หน้ากาก — แม้ไม่ดึงออกก็สามารถมองเห็นความทุกข์ทรมานถึงขีดสุดได้อย่างกระจ่างชัด
“แกทำอะไรลงไป”
“ทำอะไรหรือ?” ตัวตลกทวนคำพูดด้วยความขบขันเหมือนเพิ่งได้สดับฟังเรื่องชวนหัว “ฉันเคยทำอะไรนอกจากเรื่องสนุกด้วยเหรอ แบทซี่”
คำสารภาพแทรกผ่านสายฝนเหมือนกระสุนแหวกอากาศ สลักเหมือนตะปูตอกและผลักความทรงจำลึกสุดให้กระเด็นกระดอน ฉับพลันนั้นสายฝนกระทบพื้นเหมือนเม็ดมุก กลิ่นสนิมชิดใกล้กลิ่นดินปืน ความหนาวเย็นเสียดกระดูกแต่ร่างไม่ไหวติง
ความรู้สึกของการสูญเสีย ด้านชา แห้งแล้งจนเกินบรรยายออกมาเป็นคำพูด
“แต่ถ้าให้พูด มันคงน่าตื่นเต้นกว่านี้นะถ้าเจ้าหนูโรบิ้นร้องโหยหวนให้ดังอีกสักหน่อย คิดดูสิ! ว่ามันจะครื้นเครงขนาดไหนถ้าเรียกคนมามุงดูได้เยอะ ๆ”
เสียงหัวเราะลั่นเป็นตัวเร้าสุดท้ายที่ทำให้บางสิ่งในกายขาดสะบั้น
แบทแมนถลาเข้าหาศัตรูตลอดกาลคล้ายเงาดำโฉบผ่านตา ร่างของตัวตลกหงายกระแทกพื้นดังปึก ปักตรึงกับกระเบื้องหินด้วยมือเดียว ขณะที่มืออีกข้างขมวดกำและโหมชกลงมาอย่างบ้าคลั่ง
เสียงกระดูกหักเปลาะ เสียงเลือดสาดกระเซ็น ดังคลอไปกับเสียงฝนที่ไม่มีทีท่าจะหยุด
แต่ไม่ว่าจะทำอย่างไร ไม่มีสิ่งใดที่จะเติมเต็มความว่างเปล่านี้ได้เลย
เรี่ยวแรงที่สร้างจากความกราดเกรี้ยว เหือดหายเร็วพอ ๆ กับที่ปรากฏ แรงทั้งหมดผ่อนลง มือวางดันพื้นหาจุดถ่วงไม่ให้ทั้งร่างกายและความรู้สึกร่วงหล่นลงจนสิ้น
เสียงหัวเราะปนสำลักไอดังแผ่ว
“เคย.. เคยได้ยิน...เรื่องนางฟ้าฟันไหม แบท”
ดวงตาสีฟ้าไร้แววเหลือบตอบคำเรียกหา
“ภูตพิทักษ์ฟัน...แลกเปลี่ยนมันกับ..ของล้ำค่า”
โจ๊กเกอร์เหยียดยิ้มกว้าง กล่าวคำอย่างขลุกขลัก ฟังเพี้ยนหู โลหิตไหลเปื้อนสองข้างแก้มเป็นวงโค้ง ขยายรอยยิ้มกว้างและกวาดความเป็นมนุษย์ที่แทบไม่หลงเหลืออยู่ให้ยิ่งเลือนราง
โจ๊กเกอร์ถ่มเลือดพร้อมซี่ฟัน
“ตานี้ถือว่าเสมอกันแล้วนะ ที่รัก”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น