Our own insignificance before the universe
Boku no Hero Academia
— Dabi / Hawks —
Warning : Acrophobia, Falling
Summary : บันทึกคำให้การของฮอว์ค เกี่ยวกับประสบการณ์เหนือธรรมชาติของเขา โดยมิโดริยะ อิซึกุ คัดลอกจากเทปบันทึกเสียง โดยบาคุโก คัตสึกิ
Note : Alternate Universe - The Magnus Archives (Horror fiction anthology podcast) ไม่เคยฟังก็อ่านได้ค่ะ แต่มีการกล่าวถึงส่วนหนึ่งของสปอยล์ที่สำคัญมากในซีซั่นสามของพอดแคสต์นะคะ, ต้องอ่านตอน All of the worst parts of fire ก่อนจึงจะเข้าใจเรื่องนี้ค่ะ
บันทึกหมายเลข 0172804-A
คำให้การของฮอว์ค เกี่ยวกับประสบการณ์เหนือธรรมชาติของเขา โดยมิโดริยะ อิซึกุ คัดลอกจากเทปบันทึกเสียง โดยบาคุโก คัตสึกิ
เริ่มคำให้การ
ฮอว์ค
ถ้าอย่างนั้นนายก็เป็นเด็กใหม่ แทนที่ตำแหน่งเดิมของโทชิโนริ
มิโดริยะ
คุณโทชิโนริเป็นอาจารย์ของผมเองครับ
ฮอว์ค
เขาไปไหนเสียแล้วล่ะ ตายแล้วงั้นเหรอ
มิโดริยะ
เขาไม่ได้— เขาแค่หายตัวไปครับ
ฮอว์ค
มองโลกในแง่ดีจังเลยนะ
ลองหาจากพวกวิเวกหรือยังล่ะ
มิโดริยะ
พวกวิเวกที่คุณหมายถึง…
ฮอว์ค
พวกไอซาวะ
มิโดริยะ
ทำไมคุณถึงคิดว่าเขาอยู่กับคนกลุ่มนั้นเหรอครับ
ฮอว์ค
แค่นึกขึ้นมาได้น่ะ
นี่เธอมาหาฉันแค่เพราะเรื่องนี้เหรอ เพื่อตามหาอดีตบรรณารักษ์?
มิโดริยะ
อันที่จริง ผมอยากขอความรู้เกี่ยวกับพวกมัน หรือแค่สิ่งที่คุณ เอ่อ เกี่ยวโยงด้วย
ฮอว์ค
อะไรกัน เธอเป็นบรรณารักษ์ของสถาบันไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไม่รู้ล่ะ
มิโดริยะ
อาจารย์ของผมหายตัวไปก่อนที่จะทิ้งคำพูดอะไรไว้
ฮอว์ค
ช่วยไม่ได้สินะ
แล้วเธออยากรู้เรื่องอะไรก่อนล่ะ
มิโดริยะ
เรื่องของพวกมันทั้งหมดเลยครับ ถ้าเป็นไปได้
ผมสังเกตได้ว่าพวกมันมีรูปแบบเฉพาะตัว
ฮอว์ค
น่าประทับใจสำหรับมือใหม่
ใช่ เห็นมากี่แบบแล้วล่ะ และคิดว่าพวกมันเหมือนหรือต่างกันยังไง
มิโดริยะ
เอ่อ พวกมันชั่วร้าย พวกมันสามารถสร้างผลกระทบบางอย่างในโลกของเรา แต่ไม่สามารถคงตัวตนหรือสร้างรูปร่างทางกายภาพโดยตรงจึงต้องพึ่งพาสาวกหรือผู้รับใช้โดยการเปลี่ยนพวกเขาเป็นสิ่งอื่นแทน
บางครั้งพวกมันไม่ได้ใช้แค่มนุษย์แต่ยังมีสัตว์ประหลาด และผมคิดว่าพวกมันดื่มกินความกลัวของเรา
ฮอว์ค
เปล่า พวกมันไม่ได้ดื่มกินความกลัว
พวกมันคือความกลัว
มิโดริยะ
หมายความว่าอะไรกันครับ
ฮอว์ค
ฉันหมายถึงพวกมันอาจจะเป็นพลังงานรูปแบบหนึ่ง เป็นความกลัวที่เกิดขึ้นบนโลก พร้อมโลก หรืออาจจะมีมานานก่อนโลกของเราเสียอีก เป็นความกลัวที่ลึกล้ำที่สุดของชีวิต คอยเฝ้าหาหนทางในการขยายอิทธิพลตัวเองอยู่ตลอด
มิโดริยะ
แต่นั่นเป็นไปไม่ได้
ฮอว์ค
เธอคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญที่พวกมันทั้งหมดเป็นสิ่งที่เรากลัวงั้นเหรอ
มิโดริยะ
ผมแค่
คุณรู้เรื่องทั้งหมดนี้ได้ยังไง
ฮอว์ค
มีคนค้นพบเรื่องพวกนี้ก่อนฉันนานแล้ว และส่วนใหญ่ก็ตายเพื่อหาคำตอบเหล่านั้น แต่ที่สุดแล้วก็ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่ามันคือสาเหตุที่ทำให้เรารู้สึกกลัวหรือความกลัวของเราสร้างพวกมันขึ้นมา
มิโดริยะ
ความกลัวแรกที่คุณพูดถึงคือความตายหรือเปล่าครับ
ฮอว์ค
ความตายคือความกลัวเก่าแก่โบราณที่เกิดขึ้นพร้อมชีวิต ส่วนตัวฉันคิดว่ายังไม่เก่าแก่เท่าความมืดหรอกนะ แต่ความตายเป็นหนึ่งในสิ่งที่หยั่งรากในโลกได้ลึกที่สุดแน่นอน ถ้าว่าตามความเห็นฉันแล้ว มันคือลำดับที่สองจากทั้งหมดสิบสี่ตัว
มิโดริยะ
สิบสี่…
อีกตัวหนึ่งที่ผมทำงานให้คือ ดวงตา
ฮอว์ค
อา ดวงตาแห่งการรู้แจ้ง จับเจ่าเฝ้ามองไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ความกลัวของการถูกจ้องมอง ถูกติดตาม ถูกล้วงความลับ หรือการกลัวความไม่รู้... เหมือนที่ตอนนี้นายกระหายที่จะรู้ถึงกระทั่งยอมออกตามหาฉันจนพบโดยไม่เฉลียวใจถึงความปลอดภัยของตัวเองเลย
มิโดริยะ
เอ่อ
การที่ผมเริ่มรู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้มาก่อน นั่นคือ—
ฮอว์ค
ความสามารถของบรรณารักษ์ยังไงล่ะ พรสวรรค์เฉพาะของสาวกแห่งดวงตา
มิโดริยะ
อ้อ
พูดถึงเรื่องการตามหาคุณจนพบแล้ว ก่อนหน้านี้ผมเจอคุณดาบิ
ฮอว์ค
หึ ดาบิ
ตัวแทนของความเปลี่ยวร้าง เปลวไฟไร้แสง ความกลัวต่อภาวะทุกข์ทนทรมาน การสูญเสีย การถูกแผดเผา และการถูกทำลายล้าง
มิโดริยะ
ผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมบางคนถึงยอมติดตามพวกมัน ทำไมถึงเปลี่ยน ทั้งที่พวกมันคือความกลัว แล้วทำไม…
ฮอว์ค
มนุษย์มีหลายประเภทนี่นะ และบางจำพวกก็สร้างความสนิทชิดเชื้ออันแปลกประหลาดกับความกลัวของตัวเอง
มิโดริยะ
หรืออาจจะแค่ทำงานให้พวกมันโดยไม่รู้ตัว
ผมสังเกตว่าบนแขนของคุณมีรอยไหม้
ฮอว์ค
ฉันรู้ว่าเธอคิดอะไร แต่ฉันไม่ใช่พวกเดียวกับดาบิแน่นอน ปกติแล้วสาวกอะแซกหรือพวกลัทธิไลท์เลสเฟลมจะไม่มีรอยแผลแบบนี้หรอก ดาบิเป็นข้อยกเว้นหนึ่งเดียว เขาทรงพลังเกินกว่าจะควบคุมมันไม่ให้ทำร้ายตัวเอง แต่นั่นเป็นสิ่งที่เขาชอบนี่ใช่ไหม ความทรมาน
และไม่ ของฉันคือความมหึมาอันไร้ขอบเขต ความกลัวพื้นที่กว้างใหญ่ ความกลัวที่เกิดจากการตระหนักรู้ว่าตัวตนของเราเล็กจ้อยเพียงใดต่อหน้าจักรวาล และหลายครั้งหลายคราวมันคือการกลัวที่สูง สภาพความกลัวจากการเข้าใกล้ท้องฟ้า อยู่ใต้มหาสมุทร หรืออยู่ในอวกาศ
มิโดริยะ
ผมเคยอ่านบันทึกหนึ่งที่น่าจะเอ่ยถึงคุณ เกี่ยวกับพรสวรรค์ของคุณ
คุณเหาะได้
ฮอว์ค
ใช่แล้วและมันก็ง่ายดายเหมือนเดินเล่นในสวน
มิโดริยะ
และดูเหมือนว่าคุณจะสามารถเรียกลมหรือฝน
ฮอว์ค
แค่กลเม็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ความกว้างใหญ่ไร้อาณาเขตเป็นได้หลายอย่าง เธอแค่ต้องใช้จินตนาการ หลายต่อหลายครั้งเลยที่ฉันรู้เห็นบางเรื่องที่ดวงตามองข้ามไป
มิโดริยะ
นั่นดีจัง ผมควรจะฝึกฝนตัวเองบ้าง
ฮอว์ค
ถ้ายังหาจุดยืนของตัวเองไม่ได้ก็อย่าเพิ่งเลย เธอกลัวมันอยู่ไม่ใช่เหรอ กลัวความเปลี่ยนแปลงที่มันจะพามา
มิโดริยะ
ไม่รู้สิครับ ผมแค่คิดว่าตัวเองจะทำประโยชน์ได้มากกว่าหากควบคุมมันได้
ตอนที่คุณเปลี่ยน มันเป็นยังไงเหรอ
ฮอว์ค
อืม หากเป็นคนที่มีความกลัวอย่างที่ว่ามา มันคงเป็นความทรมานแสนสาหัสเลย
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันเป็นความบังเอิญมากกว่า ความบังเอิญของคนดวงตก
ฉันเป็นนักบินมาก่อน ฉันชอบท้องฟ้ามาโดยตลอด แทบไม่อยู่ติดพื้นถ้าเลือกได้ แล้ววันหนึ่ง ขณะที่กำลังบินอยู่บนฟ้า ท้องฟ้ายังอยู่เหนือหัว นั่นเป็นเรื่องปกติ แต่ข้างใต้ที่ควรจะเป็นพื้นกลับหายวับไปในพริบตา ทุกทิศทางกลายเป็นท้องฟ้าเวิ้งว้างไร้ขอบเขต สีฟ้าอ่อนจาง ไม่มีเมฆ ไม่มีอะไรเลยนอกจากสีฟ้าคราม ฉันติดอยู่ที่นั่นยาวนาน คิดว่ามากกว่าหนึ่งวัน อาจจะหลายสิบวัน แต่ยากจะระบุเวลาได้ในที่ที่กลางวันไม่มีวันจบสิ้น และสภาวะอารมณ์ของฉันก็ไม่ปกติเลยแม้แต่นิดเดียว ฉันอาจจะแค่ถูกขีดจำกัดในการรับรู้เวลาของตัวเองเล่นงานเพราะเมื่อออกมาได้ ข้างนอกเพิ่งผ่านมาแค่สามชั่วโมง
ตลอดเวลาที่อยู่ในนั้นฉันไม่ถึงกับกลัว…ไม่ใช่ความกลัวเสียทีเดียว เคยมีคนที่คล้ายคลึงกับฉันติดอยู่ในสถานการณ์เดียวกันนะ ชอบใช้ชีวิตอยู่บนฟ้า แต่เมื่อต้องติดแหง็กอยู่ในนั้น เธอจะต้องตกใจแน่ว่าความชอบเปลี่ยนเป็นความกลัวได้ง่ายดายแค่ไหน เมื่อสิ่งที่เคยชินหันมาแว้งกัดเธอ
นั่นคงเป็นข้อแตกต่างที่ทำให้ฉันถูกเลือก ใครก็ตามที่ดึงความสนใจของมันได้ แทนที่จะดื่มกิน มันจะสัมผัสคนเหล่านั้นและเปลี่ยนพวกเขาให้เป็นสิ่งอื่นแทน
มิโดริยะ
บางคราวพวกสาวกก็ทำได้ใช่ไหมครับ เปลี่ยนคนอื่น ๆ
ฮอว์ค
ถูกต้อง แต่ไม่บ่อยหรอกที่จะทำไปด้วยความตั้งใจ ส่วนใหญ่แล้วมันก็แค่ความบังเอิญ พวกเขาแค่อยากเล่นสนุก
มิโดริยะ
มีเพื่อนของผมคนหนึ่ง เขาค่อนข้าง…ปกติเขาก็เป็นพวกอารมณ์ร้อนอยู่แล้ว แต่หลังจากพบอะไรบางอย่างในป่าอาโอกิงาฮาระ เขาก็เปลี่ยนไป
ฮอว์ค
ในป่าเหรอ
เขาเจออะไรบางอย่างในนั้นหรือเปล่าล่ะ เช่นว่ามีอะไรบางอย่างคอยไล่หลังเขาอยู่ตลอด
มิโดริยะ
ใช่ครับ มีอะไรบางอย่างพยายามไล่ต้อนเขาอยู่ในนั้นทั้งคืน พอหยุดพวกมันก็หยุดตาม พอวิ่งพวกมันวิ่งไล่
ฮอว์ค
ไม่ต้องมาส่งสายตาแบบนั้นเลย ฉันจะไม่ถามว่าเขาเข้าไปทำอะไรในนั้นหรอกน่า ไม่อยากสอดรู้สอดเห็นธุระของดวงตาหรอก
เขาคงเจอกับพวกนั้นเข้า ความกลัวของสัตว์ป่า สัญชาตญาณดั้งเดิมของการถูกไล่ล่า ของการตกเป็นเหยื่อ มนุษย์ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของห่วงโซ่อาหารเหมือนสัตว์ป่ามานานแล้วมันจึงไม่ค่อยส่งผลกับพวกเราชาวป่าคอนกรีตเท่าไหร่ พวกเรากลายเป็นผู้ล่ามาหลายศตวรรษ ดังนั้นมันจึงง่ายที่จะเปลี่ยน การติดตามค้นหาร่องรอย การตามล่าคงกระตุ้นพวกมันเข้า
ไม่ต้องกังวลไป แค่อย่าพยายามล่ามเขาหรืออยู่ใกล้เวลาที่เขาทำท่าคุกคามกระหายเลือดก็พอ ขอความช่วยเหลือจากพวกไอซาวะถ้ารู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มตึงมือ เธอคงมองหาพวกเขาได้ไม่ยากอยู่แล้ว แต่จำไว้ ครอบครัวนั้นไม่เคยช่วยใครฟรี ๆ
มิโดริยะ
ขอบคุณนะครับ
แล้วเอ่อ พวกมันตัวที่เหลือ…
ฮอว์ค
ฉันเหนื่อยแล้ว
มิโดริยะ
หา
ฮอว์ค
เธอจับทางได้แล้วนี่ ไม่ยากที่จะหาคำตอบต่อหรอกว่าพวกที่เหลือเป็นอะไร เธอน่าจะเจอพวกมันมาหมดแล้วไม่ว่าต่อหน้าหรือในบันทึก
มิโดริยะ
แต่ว่า คุณฮอว์ค ผมอยากรู้เรื่องพวกมันทั้งหมด
ฮอว์ค
หยุดเลย
มิโดริยะ
ครับ?
ฮอว์ค
เธอไม่ได้บอกว่ามีพลังนั่นแล้ว พยายามจะโน้มน้าวใจฉันเหรอ ยากหน่อยนะ
อย่าใช้พลังซี้ซั้ว คนอื่น ๆ ไม่ได้ใจดียอมให้ซักไซ้เหมือนกับฉัน
ว่าแต่ ใครเป็นคนให้ที่อยู่ของฉันกับเธอนะ
มิโดริยะ
คุณดาบิให้มาครับ
ฮอว์ค
เหลือเชื่อเลยจริง ๆ
มิโดริยะ
ผมขอโทษครับ
ฮอว์ค
เธอไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอก ตอนนี้รีบหาที่หลบก่อนดีกว่า เพราะพวกนั้นก็น่าจะใกล้มาถึงแล้ว
บางทีอาจจะอยู่ที่นี่แล้วด้วยซ้ำ
มิโดริยะ
พวกไหนกันครับ ศัตรูของคุณเหรอ
ฮอว์ค
เฮ้อ
เธอควรไปฝึกการแปลงโฉมหรืออะไรทำนองนั้นมาใหม่นะเพราะมันไม่แนบเนียนเอาซะเลย พวกคนแปลกหน้าตามมาเป็นพรวน แถมยังลากนักฝังมาด้วยกันอีก เจ้านั่นน่ะเป็นขั้วตรงข้ามของฉันเลย เวลาโคลนแห้งติดตัวหรือติดในที่แคบมันไม่สนุกเลยล่ะขอบอก
มิโดริยะ
คนแปลกหน้าเหรอครับ…
[ข้อความถัดจากนี้มีเสียงดังแทรก ข้อความหลายส่วนเสียหายและไม่สามารถกู้คืนได้]
สิ้นสุดคำให้การ
ส่วนเสริม
สืบค้นตัวตนของฮอว์คแล้ว มีคนที่เข้าข่ายอยู่แปดคน แต่คนที่ตรงกับรูปพรรณสัณฐานตามคำบรรยายของมิโดริยะที่สุดมีแค่คนเดียวคือทาคามิ เคโกะ อดีตทหารอากาศ มีคนแจ้งว่าเขาหายสาบสูญไปหลังจากออกซ้อมกองบิน ในวันที่ 12 มีนาคม 1995 ตามเอกสารแนบ
จากการรื้อค้นบันทึกเก่า พบว่าดาบิกับฮอว์คอาจจะเคยถูกกล่าวถึงร่วมกันในบันทึกหมายเลข 0090303 เกี่ยวกับความผิดปกติทางภูมิศาสตร์ ผู้มอบคำให้การชื่อแจ็คสัน เอลลิส ชายชาวอเมริกาที่พบคนลักษณะคล้ายคลึงกับพวกเขามาปรากฏตัวที่ข้างหลุมปริศนาขนาดใหญ่ในเมืองบูโคดา รัฐวอชิงตัน
ดาบิกับฮอว์คอาจจะเคยร่วมมือกันทำอะไรบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับนักฝัง แต่ปัจจุบันยังไม่สามารถหาคำตอบได้ว่าพวกเขายังเป็นพันธมิตรกันหรือไม่
อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาถึงความพยายามปกป้องมิโดริยะ จึงอนุมานได้ว่าฮอว์คยังไม่มีความคิดมุ่งร้ายต่อสถาบัน หรือต่อดวงตา
ยังไม่ตัดความเป็นไปได้ว่าฮอว์คอาจจะแค่ต้องการซื้อความเชื่อใจ
ควรเปลี่ยนคนลงภาคสนามเพื่อควบคุมค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการรักษาพยาบาล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น