One last kiss before you sleep six feet under,
Bungou Stray Dogs
— Fyodor / Dazai —
Warning : Unhealthy Relationship, Graphic Depictions Of Violence, Reference to Mental Instability, Mention of Death, Suicide, Self-harm
Summary : แรงดึงดูดอันไม่อาจเพิกเฉยเรียกฟีโอดอร์ให้กลับมายังโยโกฮาม่าครั้งแล้วครั้งเล่ามีนามว่า…
“ดาไซ” ฟีโอดอร์เรียก ชื่อของเขาแปลกแปร่งยามสะกดบนลิ้น ภาษาต่างถิ่นมักเย็นชาต่อผู้มาเยือนเช่นนี้เอง เล่นตัวดังหนุ่มสาวแรกรุ่น เล่นแง่มุมที่คนนอกไม่ถนัดรับมือ แต่ชื่อดาไซไม่ได้ผลักไสเขา ไม่ได้ขับไล่ แต่ก็มิได้เชื้อเชิญ ฟีโอดอร์แค่ค้นพบว่าชื่อนี้มีเสน่ห์ต้องใจ เหมือนพบเสียงดนตรีที่สามารถสะกดคุณได้ ดนตรีที่คุณชอบไม่จำเป็นต้องเสนาะหูผู้อื่น แค่ว่าตัวมันคือคำตอบของสิ่งที่คุณไม่นึกถาม และมันจะเป็นของคุณแต่เพียงผู้เดียว ดาไซ ดาไซ ดาไซ ฟีโอดอร์เอ่ยชื่อของเขาราวกับบทสวด และเอ่ยต่อไปได้ตลอดกาลหากเจ้าของนามยอมมอบพรแก่เขา
“ดาไซ” ฟีโอดอร์ขยับเข้าไปในช่วงลมหายใจของอีกฝ่าย “ทำไมคุณจึงอยากตาย”
ดาไซเหลียวหน้ามองพร้อมรอยยิ้มน้อย ๆ ที่กล้ำกรายไม่ถึงนัยน์ตา ในหลุมโลกันตร์คู่นั้นเต็มไปด้วยไอสังหาร — เขายังโกรธอยู่ โกรธที่เพื่อนรักของเขาถูกพรากชีวิตไปในแผนสมคบคิดที่ฟีโอดอร์เป็นผู้สร้างขึ้น
เห็นสภาพเยี่ยงอสูรร้ายหมายชีวิตในระยะใกล้ชิดเช่นนี้แล้ว ฟีโอดอร์ก็พบว่าตนจมลึกลงไปในดวงตาคู่นั้นอีกนิด
“แล้วทำไมถึงจะไม่อยากล่ะ” ดาไซไม่ยอมผละถอย ไม่เกรงกลัว “สิ่งที่เรียกว่าชีวิตคู่ควรให้ถนอมรักษาขนาดนั้นเลยหรือ”
“สำหรับคนที่ใครพากันติเตียนว่ามีจิตใจอำมหิตเช่นผม คุณค่าของชีวิตคงไม่ใช่หัวข้อที่สาธยายออกมาให้ใครเชื่อได้”
“แต่คุณก็ยังถาม”
“เพราะผมไม่เข้าใจหลักการของคุณเอาเสียเลยอย่างไรล่ะ ดาไซ” ฟีโอดอร์เสี่ยงประคองมือข้างหนึ่งของดาไซขึ้นมาจุมพิต ริมฝีปากแทบรู้สึกได้ถึงจังหวะกระเพื่อมของหัวใจสองดวงที่สอดรับกัน และเหนือยิ่งกว่านั้นคือความอบอุ่นของชีวิต “คุณบอกว่าชีวิตไร้ค่า แต่กลับพยายามปกป้องพวกมันไว้ กระทั่งเอาตัวเองไปเสี่ยงเพื่อรักษาชีวิตเพื่อนร่วมงาน” ทั้งยังโกรธแค้นแทนอดีตพอร์ตมาเฟียที่เหลือเพียงโครงกระดูกไปแล้วคนนั้น
ดาไซแค่นหัวเราะ “กลัวผมจะตายก่อนหรือ”
“กลัวจะไม่ได้เป็นผู้ลงมือ”
“ไม่ต้องห่วง” ดาไซดึงมือออก “ผมจะตายแน่ โดยน้ำมือของตัวเอง”
ทว่าฟีโอดอร์คว้ามือข้างนั้นคืน กุมมือ ประสานนิ้วทั้งห้าเข้าด้วยกัน ท่ามกลางความมืด ในสวนสาธารณะที่ไฟริมถนนไม่อาจส่องถึง พวกเขาดูเหมือนคู่รักที่ลอบพบกันยามวิกาลเพื่อพลอดคำหวานและแลกสัมผัส
“สิ้นสูญมนุษย์สมบัติ” ฟีโอดอร์กระซิบ “ความเป็นมนุษย์ที่คุณทำหล่นหายนั้นรวมถึงความเมตตาด้วยหรือ อย่าเห็นแก่ตัวนักเลย ดาไซ ชีวิตของคุณขอให้ผมไม่ได้เลยหรือ”
“เสียใจด้วยนะที่ความปรารถนาของเราสวนทางกัน” มือของดาไซอ่อนแรงอยู่ในมือของเขา ไม่ขืนตอบ ไม่สนองรับ “เว้นเสียแต่คุณจะมาร่วมฆ่าตัวตายคู่กับผม”
“อา นึกว่าคุณเปิดรับเฉพาะคนรัก นี่แสดงว่าคุณเกิดความรู้สึกพิเศษต่อผมแล้วอย่างนั้นหรือ”
“หากช่วยกำจัดหนูที่ทำให้เมืองสกปรกไปได้สักตัว ผมก็จะยกเว้นไว้เป็นกรณีพิเศษ”
“ยังคงคิดถึงแต่ประโยชน์ของผู้บริสุทธิ์”
ดาไซหยุดมองอย่างครุ่นคิด “ผมให้สัญญากับคน ๆ หนึ่งแล้วว่าจะพยายามรักษาชีวิตคน”
“มิน่าล่ะ คุณถึงย้ายเข้าสำนักงานนักสืบ” ฟีโอดอร์โอบตัวดาไซเข้ามาใกล้จนไม่เหลือช่องว่าง ไออุ่นลามเลียแทบจะคลี่คลุมตัวเขา “หากผมให้สัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณรู้สึกเจ็บ คุณจะยอมให้ผมฆ่าคุณหรือเปล่า ดาไซ”
รอยยิ้มมลายหายจากใบหน้าของดาไซจนหมดสิ้น “ไม่”
ฟีโอดอร์ตีหน้าเศร้า “คุณไม่ไว้ใจผม”
“คุณทำให้ผมรู้สึกเจ็บไปแล้ว ฟีโอดอร์”
“โอดะ ซาคุโนะสุเกะ” ฟีโอดอร์กล่าว ซึ่งจุดชนวนในตาของดาไซให้ลุกโชนขึ้นทันที “แค่ครั้งเดียวเท่านั้นเอง”
คำปฏิเสธดังก้องท่ามกลางความเงียบงัน ฟีโอดอร์ทอดถอนใจ
“เช่นนั้น ผมคงขอเพียงจูบ” ฟีโอดอร์เชยคางดาไซ แค่เพียงสัมผัสผิวเนื้อนุ่มและอุ่น ความปรารถนาที่จะปลิดชีพพลันสั่นเร้าเสียดแทงลงเบื้องล่าง “จูบเดียวเท่านั้นก่อนที่คุณจะถูกฝังลงดิน”
“มักน้อยเหลือเกินนะ”
ฟีโอดอร์ฉีกยิ้ม “คุณต้องการให้ผมมักมากกว่านี้ไหมเล่า”
ฉับพลันนั้น ดาไซก็ให้คำตอบด้วยการจูบเขาอย่างดูดดื่ม ฟีโอดอร์ถือโอกาสกอดรัดร่างเขา สูบเสพความร้อนของมนุษย์ที่ไม่เคยสัมผัสจากใครมาก่อน
เขาอยู่กับความตายที่เรียกว่าอาชญากรรมกับการลงทัณฑ์มาเนิ่นนานจนแทบจะไม่หลงเหลือความทรงจำแล้วว่ากายเนื้อระอุอุ่นที่ยังบรรจุชีวิตนั้นให้ความรู้สึกอย่างไร ดาไซคืนประสบการณ์นั้นให้กับเขา ทำให้เขาตกลงไป ตกลงสู่วิถีในอดีต เป็นแค่เด็กชายที่ไม่มีพลัง ไม่มีอำนาจ
ดาไซทำให้เขากลายเป็นเพียงปุถุชนธรรมดา
สิ้นสูญมนุษย์สมบัติ แต่คืนคุณสมบัติมนุษย์ให้กับปีศาจร้าย
ฟีโอดอร์ไม่อาจบอกได้ว่าเขาปรีดาที่รู้จักผู้ครอบครองทักษะนี้ หรือหวาดกลัวว่าตนจะกลับกลายเป็นหนูในบ้านแห่งความตายอีกครั้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น